ساختار پوست گوسفند

از آنجاییکه مواد خام مورد استفاده ی صنعت چرمسازی ماهیت بیولوژیکی دارند و عدم امکان یکنواخت بودن ویژگی های این مواد خام، شناخت هویت آن هم برای تولید کننده و هم برای مصرف کننده الزامی میباشد. در صورت عدم درک صحیح و کافی از ماهیت بیولوژیکی، فیزیکی و شیمیایی پوست خام و متعاقبا چرم، محصول حاصله از کیفیت ایده عالی برخوردار نخواهد بود.

تنوع بالای گونه های گوسفند باعث بوجود آمدن انواع مختلف پوست نیز شده است:

گوسفندهای مویی، بومی کشورهای گرمسیری میباشند که تقریبا جثه ی کوچکی دارند. ضخامت چرم حاصله 0.8 میلیمتر و مساحت آن 4 الی 5 فوت مربع میباشد. از آنجایی که الیاف ریز لایه کوریوم بصورت بسیار فشرده بهم تنیده شده اند، تقریبا هیچگونه فضای خالی مابین رخ و لایه کوریوم وجود ندارد.

نمونه ی گوسفند مویی، نژاد کاتاهدین

ضخامت و مساحت پوست گوسفندهای پشمی، بومی انگلستان، به ترتیب 2 الی 3 میلیمتر و 5 الی 6 فوت مربع میباشد. به خاطر تراکم بالای الیاف پشم در پوست این نوع گوسفند، لایه ی پاپیلاری (رخ) تقریبا نصف ضخامت پوست را شامل میشود. تراکم و فشردگی الیاف پشم در لایه ی پاپیلاری، رشد لایه ی کوریوم را محدود کرده است و به همین سبب احتمال ایجاد دو پوستی در چرم حاصله (اگر به هنگام فرآوری چرم، اصول لازمه رعایت نشود) بسیار بالاست.

نمونه ی گوسفند پشمی، نژاد مرینوس

برش عرضی چرم ساخته شده از پوست گوسفند پشمی

علاوه بر این، چربی های طبیعی موجود در پوست گوسفند، تمایل دارند که در تقاطع دو لایه ی پاپیلاری و کوریوم جمع شوند. تمامی این چربی های طبیعی در طی فرآوری چرم و در مرحله ی چربی گیری به طور کلی زدوده میشوند و این نیز باعث بوجود آمدن فضای خالی مابین دو لایه میشود و به همین سبب احتمال ایجاد دو پوستی در چرم حاصله (اگر به هنگام فرآوری چرم، اصول لازمه رعایت نشود) بسیار بالاست.

الیاف موجود در لایه ی کوریوم پوست گوسفند، ظریف تر بوده و فشردگی کمتری نسبت به پوست بزی و گوساله را دارا میباشند. به لطف این ویژگی پوست گوسفندی، استفاده ی چرم حاصله از پوست این حیوان در تولید البسه های چرمی بسیار مناسب است.

به سبب فشردگی کمتر الیاف پشمی پوست گوسفند های پشم ضخیم، بومی کوهستان ها، در لایه ی پاپیلاری، احتمال بوجود آمدن دوپوستی در چرم حاصله بسیار کم است. به همین خاطر تولید چرم های ناپای لباسی از پوست این نوع گوسفند توصیه میشود.